शुक्रवार, १६ ऑक्टोबर, २०१५

रेखा

रेखा एक लकीर है 
रेखा एक मर्यादा है 
रेखा एक तहजीब है 
रेखा एक इशारा है 

रेखा फूटते हुए सागर का अचल किनारा है 
रेखा ढलते हुए शाम की ओजस चेता है 
रेखा किसीको रोक सकती है 
लेकिन अपने आप मैं समेट नहीं सकती है 
क्यूंकि रेखा तो द्विमितीय होती है 
अपनी भावनाओंकी गहराई नाप नहीं सकती है 
दो बिन्दुओंको जोड़ तो सकती है 
लेकिन अपने आप में एक आकार नहीं बन सकती है 

रेखा रक भ्रम है 
रेखा एक व्यथा है 
रेखा एक सम्भ्रम है 
रेखा एक वेदना है 

रेखा दिल को छेदनेवाला तीर है 
रेखा सरगम छेडनेवाली तार है 
रेखा की मर्यादा को कोई सीमा नही है 
रेखा दो बिन्दुओंके बीचकी शोकान्त कहानी है 
क्यूंकि रेखा तो द्विमितिय है 
भावनोंकी की गहराई छुपा नहीं सकती है 
अंत:हीनताका श्राप लिए ढूंढ रही है
पूर्ण बनानेवाली वो तीसरी मिति कहाँ है 




माहिती युग!

माझ्या भावनांचे मूल्य 
दोन दिवस, बारा फौरवर्डस आणि सत्तर लाईकस!
आणि त्यानंतर त्या ढकलल्या जाणारच असतात 
या जगड्व्याळ माहितीच्या जाळ्याच्या 
सूक्ष्मतम कोपऱ्यामध्ये 
आणि म्हणे त्या शोधून बाहेर काढता येतात 
कोणत्याही क्षणी, केवळ कुंजी पटलाच्या इशाऱ्याने!
आजकाल, कोण दु:खाचा शोध घेतो मुद्दाम
तेही दुसऱ्याच्या?
पाचव्या युगाच्या निर्मितीचे दिंडीम वाजू लागले आहेत 
भावनांचे माहितीकरण मोठ्या वेगात सुरु झाले आहे 
माहिती युग!

सोप्प


सोप्प बोलायचं, ठरलंच आहे 

अवघड शब्दांचे, अवघड प्रश्न 
घालायचेच नाही, ठरलंच आहे 
मागे वळून, लांब जाताना 
बघायचच नाही, ठरलच आहे 

आता पिंजऱ्यातच कोंडून घ्यायच,
नाही कधी कुढायचं, ठरलंच आहे 
कातरवेळी, उदास संध्याकाळी
हसतच राहायचं, ठरलच आहे 

भातुकलीचा पसारा आवरून
चट्टामट्टा करायचा, ठरलंच आहे 
खेळ कधी मांडलाच नव्हता
असच घोकायच, ठरलंच आहे 


सोप्प जगायच, गुंतू जायच 
अळूचे पान व्हायचठरलंच आहे 
मला देणे नाही, मला घेणे नाही 
सन्यस्त व्हायच, ठरलंच आहे 

आशावादी अपेक्षांचे, काटेरी किनारे 
अलगद टाळायच, ठरलच आहे 
वादळ पाहून, गलबत लोटायच
शीडासकट फाटायच, ठरलच आहे